کلاودیوس بطلمیوس اخترشناس یونان باستان بود که به احتمال زیاد دراسکندریه واقع در مصر می زیست. وی الگویی را برای کیهان شناخته شده روزگار خود، که همان سامانه خورشیدی ماست، ارائه کرد که درآن زمین در مرکز گیتی قرار داشت و خورشید و ماه و بقیهٔ سیارات به دورش میچرخید. در آن زمان به جای مدار که همان مسیر فرضی سیارات است، از مفهوم فلک استفاده میکردند. فلک یک جسم کروی صلب و نامرئی است (مانند شیشه) که در مرکز آن زمین قرار گرفته و سیاره به محیط آن محکم بسته شده است. با چرخش فلک به دور زمین، سیاره نیز به دور زمین گردش میکند. در آن زمان ۴ سیاره بیشتر کشف نشده بودند. او میگفت: هشت یا نه فلک وجود دارد که آخرین آنها فلکالافلاک نام دارد که همهٔ ستارهها روی آن چسبیدهاند. همچنین او معتقد بود که خدا و فرشتگان بعد از فلکالافلاک زندگی میکنند. به این نظریه که بطلمیوس در باره جهان ارائه کرد، نظریه زمین مرکزی میگویند.