Aristotle /ˈærɪˌstɒtəl/
Ἀριστοτέλης [aristotélɛːs]
از فیلسوفان یونان باستان و یکی از مهم‌ترین فیلسوفان غربی به حساب می‌آید. شاگرد افلاطون و آموزگار اسکندر مقدونی بود.
در ۳۸۴ ق م. در خانواده‌ای ثروت‌مند از اهالی استاگیرا (استاگیروس) شهری در شمال یونان به دنیا آمد.
در ۱۷ سالگی به آکادمی افلاطون در آتن فرستاده شد و ۲۰ سال در آن‌جا درس خواند و تدریس کرد. پس از مرگ افلاطون ناکام از به اختیار گرفتن مدیریت فرهنگستان به اسوس در آسیای کوچک رفت و با پایتیاس خواهرزادهٔ فرمانروای وقت ازدواج کرد.
در ۳۴۳ به دعوت فیلیپ مقدونی آموزش اسکندر مقدونی را بر عهده گرفت.
پس از بازگشتش به آتن در ۳۳۵، آموزشگاه خود را به نام لایسیوم تأسیس کرد.
و در سال ۳۲۲ ق م در ۶۲ سالگی درگذشت.
ارسطو و سقراط و افلاطون از تأثیر گذارترین فیلسوفان یونان باستان بودند. این سه تن فلسفه غربی را بر اساس فلسفه ماقبل سقراط یونان بنیاد نمودند. ارسطو فلسفه را به‌عنوان «دانش هستی» تعریف می‌کرد.
آثار ارسطو شامل همه معارف و علوم یونانی (جز ریاضی) است (فیزیک، متافیزیک، شعر، زیست‌شناسی، منطق، علم بیان، سیاست، دولت و اخلاق).
منطقیات
مقولات، جدلیات، آنالوطیقای اول و دوم، قضایا، ابطال مغالطات که در کل در کتاب ارغنون (ارگانون به معنی ابزار) جمع شده‌اند.
کتب علمی
طبیعیات، درباره آسمان، در کون و فساد، علم کائنات جو، تاریخ طبیعی، درباره نفس، اجزاء حیوانات، حرکات حیوانات، تولد حیوانات
کتب فلسفی
اخلاق نیکوماخوس، سیاست، مابعدالطبیعه
